Inloggen met DigiD
U kunt eenvoudig inloggen in MijnOLVG met DigiD. U kunt de MijnOLVG-app downloaden in de App Store of Google Play Store.
Verpleegkundige Wilma Gootjes : in de gynaecologische stoel
Vrouwen die bij ons komen voor onderzoek of behandeling bevinden zich in een kwetsbare positie, zowel letterlijk als figuurlijk. Niet alleen ben je overgeleverd aan vreemde handen, het gaat ook nog eens om je vrouwelijkheid. Het beeld van de gespreide benen, twijfels over je vruchtbaarheid, de onzekerheid bij een afwijkend uitstrijkje, of het verdriet van een afgebroken zwangerschap... als vrouw wil je op dat moment op honderd plekken liever zijn dan op die behandelstoel.
Geven wat ik zelf heb gemist
Heel lang geleden zat ik zelf eens in een gynaecologische stoel om een curettage te ondergaan. De behandeling gebeurde deskundig, maar de begeleiding heb ik als afstandelijk, koud en kil ervaren, terwijl ik juist behoefte had aan warmte en begrip.
Toen ik zo'n 7 jaar geleden als verpleegkundige bij Gynaecologie begon op de behandelkamer besloot ik te proberen deze negatieve ervaring uit mijn verleden om te buigen naar iets positiefs. Vrouwen die hier in OLVG komen voor een behandeling probeer ik te geven wat ik zelf heb gemist. Vrouwen die soms twee nachten niet hebben geslapen en onzeker zijn over de toekomst. Maskers vallen dan weg en je hebt echt contact met elkaar.
Kracht van woorden
In gesprekken met patiënten ben ik mij bewust van de kracht van de woorden die ik gebruik. Woorden als ‘pijnlijk’, ‘snijden’ of ‘branden’ probeer ik te vermijden, vanwege de beelden die ze oproepen. Ik kies voor alternatieven als ‘gevoelig’, ‘onprettig aanvoelen’, ‘weefsel wegnemen’ etcetera. Dat geeft een heel ander beeld, en daarbij een ander gevoel en beleving.
Tijdens de behandeling probeer ik mijn begeleiding af te stemmen op de persoon. Ieders behoefte is uniek. Soms zijn woorden juist niet nodig, is het een toelaten van de stilte, de aanraking van een hand, of de warmte in het oogcontact. Ik heb ook eens meegemaakt dat een dame – een operazangeres – begon te zingen tijdens haar behandeling, dit had zij als manier gevonden om zichzelf af te leiden. Voor we er erg in hadden zongen de arts en ik met haar mee.
Zo goed mogelijke herinnering
In OLVG proberen wij persoonlijke begeleiding te bieden. Bij de uitgebreidere ingrepen zijn daarom altijd 2 verpleegkundigen aanwezig: 1 die de arts ondersteunt en 1 die zich helemaal kan richten op de patiënt. Zo willen we het verschil maken. Verdriet om wat er is gebeurd kan ik niet wegnemen. Maar ik kan wel proberen om van de behandeling – een situatie die voor vrouwen vooraf vaak onveilig en onzeker voelt – een zo goed mogelijke herinnering te maken; het is de toon die de muziek maakt.
Vrouwen zijn daar achteraf heel dankbaar voor. Laatst nog sprak een zwangere vrouw me aan op de gang. Ze was eerder vanwege een miskraam bij ons geweest en kon zich mij herinneren. Ze bedankte me voor de steun die ze toen had ervaren. Trots liet ze me haar buik zien. Zulke reacties werken voor mij ook helend. Zo heeft mijn ervaring uit het verleden een warme glans gekregen.
