home

Neonatologieverpleegkundige Robin de Coninck: ik zag tranen uit haar ooghoeken rollen

Neonatologieverpleegkundige Robin de Coninck

Elke patiënt is bijzonder en uniek. Door de intensieve gesprekken, verzorging en het contact met de omringende familie bouw je als arts of verpleegkundige vaak snel een band op. En sommige patiënten blijven je voor altijd bij. In dit interview vertelt neonatologieverpleegkundige Robin de Coninck (32) waarom baby Lilly een speciaal plekje in haar hart heeft. ‘In haar dagboek heb ik wel 7 pagina’s volgeschreven.’

‘In januari belandde een zwangere vrouw met corona op de IC. Ze was zo ernstig ziek dat ze beademd moest worden en op haar buik moest liggen. Het was week 33 van haar zwangerschap en de artsen wilden, zolang als het kon, de baby laten zitten. Toen de situatie van de moeder verslechterde, besloten ze de baby met een keizersnede geboren te laten worden. Daarna kwam baby Lilly bij ons op de afdeling.’

Terwijl haar moeder nog op de IC lag?

‘Ja, een schrijnende situatie. Normaal gesproken liggen moeders en kinderen hier samen op een familiekamer, maar Lilly lag helemaal alleen. En natuurlijk kwam de vader regelmatig langs, maar hij moest ook bij zijn vrouw en andere twee kinderen zijn. Dus hebben wij ons zo goed als mogelijk over Lilly ontfermd én een dagboekje bijgehouden, zodat de vader, moeder en Lilly later kunnen lezen hoe haar eerste weken zijn verlopen.’

Wanneer kon Lilly voor het eerst naar haar moeder?

‘Twee dagen na de geboorte vroegen medewerkers van de IC of we met Lilly wilden langskomen. Ik vond dat heel spannend, maar voelde ook dat het ontzettend nodig was om te doen. De moeder lag aan de beademing en was nog in slaap. Ik heb Lilly bij haar op haar borst gelegd, dat was zo’n mooi gezicht. De hartslag van de moeder zakte direct van 140 naar 90 slagen per minuut, naar normale waarden. Uit haar ooghoeken rolden tranen. Ik had echt het idee dat ze voelde dat haar baby bij haar was. Ook Lilly lag heel rustig. Zo hebben ze samen een uurtje gelegen.’

Lijkt me ook belangrijk voor de hechting.

‘We zijn er hier op de afdeling van overtuigd dat het eerste contact tussen moeder en kind heel belangrijk is voor de hechting. We noemen dat het ‘golden hour’: na de geboorte wordt een kindje bij de moeder op de borst gelegd en een uur met rust gelaten. Door de omstandigheden is dat bij Lilly niet gebeurd, maar door mijn bezoekjes aan de IC – ik ben nog een paar keer geweest – probeerde ik dat voor Lilly een beetje in te halen.’

Hoelang duurde het voordat de moeder wakker werd?

‘Vier dagen na de bevalling kon de moeder van de beademing en werd ze wakker gemaakt. Toen ben ik weer naar de IC gegaan om Lilly aan haar voor te stellen. Ik heb haar verteld op welke dag Lilly ter wereld is gekomen en hoe het sindsdien met haar ging. De moeder was nog best zwak, maar een paar dagen later kon ze gelukkig worden overgeplaatst naar onze afdeling. Toen lagen ze eindelijk samen op een kamer.’

Tot wanneer heb je het dagboekje bijgehouden?

‘Tijdens de intensieve verzorging van Lilly had ik niet altijd tijd om uitgebreid te schrijven. Pas nadat ze was overgeplaatst naar de kraamafdeling ben ik daar naartoe gegaan om het boekje op te halen en ben ik een uur langer op mijn werk gebleven om alles op te schrijven. Wel 7 pagina’s achter elkaar. En nee, dat hoefde ik niet te doen, maar ik vind het zo belangrijk voor later. Voor iedereen.’

Betrokken afdelingen

Neonatologie