Chirurg Michael Gerhards geeft antwoord op 6 vragen over opereren met een robot

Word ik echt door een robot geopereerd?

‘Nee, je wordt niet door een robot geopereerd. De arts opereert en gebruikt hiervoor een robot. De robot heeft 4 armen die door mij bestuurd worden. Ik zit een paar meter bij de patiënt vandaan, zie alles wat ik doe op een beeldscherm en opereer op een beetje afstand.’

Waarom gebruiken jullie een robot voor de operatie?

‘De robot kan heel precies opereren. De armen kunnen makkelijk alle kanten op bewegen, waardoor ik overal net wat beter bij kan dan zonder de robot. De robot corrigeert ook alle kleine trillingen die je als mens kunt hebben als je beweegt. Het 3D-beeld kan wel tot 15 keer vergroten, waardoor ik alles heel goed kan zien.’

Wat is het voordeel van opereren met een robot voor patiënten?

‘Ik kan heel precies opereren en de sneetjes van de operatie zijn veel kleiner dan bij een standaard operatie. Daardoor heb je minder kans op complicaties en herstel je sneller na de operatie.’

Bij welke soorten kanker wordt de operatierobot ingezet?

‘In OLVG gebruiken we de robot momenteel bij bepaalde alvleesklieraandoeningen, zowel goedaardig als kwaadaardig, bij leveruitzaaiingen en bij endeldarmkanker. Daarnaast ook bij de meeste andere vormen van darmkanker en bij nierkanker. Binnenkort nemen we een tweede robot in gebruik, en op termijn zal deze techniek de gewone laparoscopie (kijkoperatie) volledig vervangen. Voor de operatie bespreek ik altijd met patiënten of een ingreep met de robot mogelijk is.’

Kan een robot in de toekomst ook zelfstandig opereren?

‘Alle handelingen die wereldwijd met de operatierobot worden uitgevoerd, worden centraal geregistreerd. Je kunt je voorstellen dat de robot in de toekomst—mede dankzij AI—op basis van al die data zelf operaties uitvoert. Jij kijkt dan alleen nog maar toe, als een piloot in een cockpit.’

Heb je een speciale opleiding nodig om met een operatierobot te werken?

‘Als geregistreerd chirurg volg je een simulatieprogramma van zo’n twintig uur en haal je in een trainingscentrum een zogenaamd consolecertificaat—vergelijkbaar met een rijbewijs. Daarna kijk je mee in een zogeheten proctorcentrum en voer je onder begeleiding minstens vijf operaties uit. Als dat goed gaat, mag je zelfstandig opereren. OLVG is zelf zo’n proctorcentrum. Vier chirurgen uit ons team, waaronder ikzelf, geven daar les en we reizen hiervoor ook naar andere ziekenhuizen.’